Farba proszkowa jest popularnym rozwiązaniem stosowanym w malowaniu przedmiotów metalowych i innych powierzchni, które wymagają dużej trwałości i odporności na czynniki zewnętrzne. Technologia ta polega na nanoszeniu na powierzchnię elektrostatycznie naładowanego proszku, który następnie utwardza się w piecu w wysokiej temperaturze. Efektem jest gładka, odporna na ścieranie i korozję powłoka.
Jednak farba proszkowa nie nadaje się do wszystkiego. Jej zastosowanie ma swoje ograniczenia i nie każda powierzchnia czy materiał będzie odpowiedni do tego typu malowania. Farba proszkowa najlepiej przyczepia się do metalu, ale można ją stosować również na niektóre rodzaje tworzyw sztucznych i drewna, o ile zostały one odpowiednio przygotowane i mają właściwości umożliwiające przyjęcie powłoki.
Nie jest zalecana do malowania powierzchni, które są narażone na wysokie temperatury (poza standardowym utwardzaniem) lub do materiałów o dużej elastyczności, jak np. guma czy materiały o wysokiej zawartości wilgoci, które mogą nie trzymać powłoki. Farba proszkowa nie jest też dobrym rozwiązaniem do malowania powierzchni, które mają skomplikowane kształty i trudno dostępne miejsca, ponieważ nałożenie równomiernej warstwy może być utrudnione.
W porównaniu do farb ciekłych, farba proszkowa jest bardziej ekologiczna, gdyż nie zawiera rozpuszczalników i nie emituje szkodliwych substancji. Jest też bardziej trwała i odporna na uszkodzenia mechaniczne oraz czynniki atmosferyczne, co czyni ją idealnym rozwiązaniem do malowania elementów zewnętrznych, jak ogrodzenia, bramy, meble ogrodowe, czy różne elementy przemysłowe.
Podsumowując, farba proszkowa nie jest uniwersalna i powinna być stosowana tam, gdzie jej właściwości – odporność na ścieranie, korozję, zmienne warunki atmosferyczne oraz estetyka – są najbardziej potrzebne. Do malowania innych powierzchni lub tam, gdzie powłoka ma być mniej trwała i bardziej elastyczna, lepiej będzie wybrać farbę ciekłą lub inną metodę malowania.
